Mario Castelnuovo – Tedesco (1895-1968)
Ιταλός συνθέτης.
Ο Μάριο Καστελνουόβο Τεντέσκο γεννιέται στη Φλωρεντία το 1895 από εξέχουσα οικογένεια τραπεζιτών εβραϊκής καταγωγής που ζει στην Τοσκάνη. Παίρνει μαθήματα πιάνου από τη μητέρα του και παρουσιάζει τις πρώτες του συνθέσεις στην ηλικία των εννέα ετών. Συνεχίζει και ολοκληρώνει τις πιανιστικές του σπουδές με τον σπουδαίο συνθέτη, δάσκαλο και πιανίστα Edgardo Del Valle de Paz, ενώ συνεχίζει με σπουδές στη σύνθεση δίπλα στον Ιλ.Πιτσέτι.Πολύ σύντομα πέφτει στην αντίληψη του συνθέτη και πιανίστα Αλ.Καζέλα, ο οποίος συμπεριέλαβε το έργο του νεαρού Μάριο στο ρεπερτόριο των συναυλιών του και του εξασφαλίζει επίσης μια θέση στη «Διεθνή Εταιρία της Μουσικής», αναφέροντάς τον ως έναν από τους ανερχόμενους Ιταλούς συνθέτες.Πολλά από τα έργα του είναι εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία και την ποίηση, ενώ αρκετά ακόμη έχουν πηγή έμπνευσης την εβραϊκή καταγωγή και κληρονομιά του.
Στο φεστιβάλ της «Διεθνούς Εταιρίας της Μουσικής»του 1932, που πραγματοποιήθηκε στη Βενετία, ο Καστελνουόβο-Τεντέσκο συναντά για πρώτη φορά τον Ισπανό κιθαριστή Α. Σεγκόβια. Η συνάντηση τον ενέπνευσε να γράψει για την κιθάρα δημοφιλή, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, έργα. Συνολικά, έγραψε σχεδόν εκατό συνθέσεις για αυτό το όργανο, γεγονός που του χάρισε τη φήμη ως έναν από τους κορυφαίους συνθέτες για την κιθάρα στον 20ο αιώνα. Μερικά από αυτά γράφτηκαν και αφιερώθηκαν στον Σεγκόβια, τουοποίου ήταν λάτρης του στυλ του.
Εξαιτίας του καθεστώτος του Μουσολίνι (τα έργα του απαγορεύτηκαν να ακούγονται από το ραδιόφωνο και οι παραστάσεις του ακυρώθηκαν) και ως άτομο με μεγάλη καλλιέργεια, από το 1939 ζει στις Η.Π.Α., χωρίς βέβαια να διακόψει τις επαφές του με την Ιταλία. Γίνεται Αμερικανός υπήκοος. Εκεί υπογράφει συμβόλαιο δεκαπέντε ετών, ως συνθέτης ταινιών. Συνεργάζεται με τη Ρίτα Χέιγουορθ, η οποία του ζητά να γράψει μουσική για την ταινία της «Έρωτες της Κάρμεν».
Ως δάσκαλος, ο Καστελνουόβο-Τεντέσκο είχε σημαντική επιρροή σε άλλους μεγάλους συνθέτες ταινιών, συμπεριλαμβανομένων των Henry Mancini, Andre Previn, NelsonRiddle, Herman Stein και άλλων.
Συνδέθηκε με την πρωτοποριακή πλευρά της ιταλικής μουσικής. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους συνθέτες μελωδιών της γενιάς του, φανερώνοντας μέσ’ από την επιλογή των ποιημάτων που χρησιμοποίησε, ένα εξαιρετικό γούστο και μια παιδεία εκλεκτική. Πεθαίνει το 1968. Είναι θαμμένος στο κοιμητήριο WestwoodVillage Memorial Park Cemetery. Έγραψε έργα για πιάνο, για κιθάρα, τραγούδια, 5 όπερες, καθώς και εισαγωγές για 7 έργα του Σαίξπηρ – του οποίου υπήρξε μεγάλος θαυμαστής – με ένα ντελικάτο στιλ. Η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον φιλοξενεί μια συλλογήχειρογράφων του συνθέτη, δωρεά της οικογένειάς του το 2000.
