<1ο μέρος>
Jean – Christian Sibelius (1865-1957)
«Η τραγωδία μου ήταν ότι ήθελα να γίνω διάσημος βιολιστής με κάθε τιμή. Από την ηλικία των 15 έπαιζα το βιολί μου σχεδόν από το πρωί έως το βράδυ. Μισούσα το στυλό και το μελάνι – δυστυχώς προτιμούσα ένα κομψό τόξο βιολιού. Η αγάπη μου για το βιολί διήρκεσε πολύ και ήταν ένα πολύ οδυνηρό ξύπνημα όταν έπρεπε να παραδεχτώ ότι είχα ξεκινήσει την εκπαίδευσή μου για την απαιτητική καριέρα ενός βιρτουόζου πολύ αργά»
Jean – Christian Sibelius
«Η Εθνική Μουσική φωνή της πατρίδας του».
Φινλανδός συνθέτης και βιολιστής.
Ο Σιμπέλιους γεννιέται το 1865 στο Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας. Ο πατέρας του, γιατρός στο επάγγελμα, πεθαίνει δυστυχώς νωρίς από τυφοειδή πυρετό. Η εγκυμονούσα μητέρα του αναγκάζεται να μετακομίσει στο πατρικό της σπίτι, έχοντας τη χήρα μητέρα της για βοηθό και έναν θείο της οικογένειας, ο οποίος στέκεται ως πραγματικός προστάτης των ορφανών αλλά και καθοδηγητής ώστε ο Σιμπέλιους να ακολουθήσει τον μουσικό δρόμο. Παίρνει τα πρώτα μαθήματα πιάνου από μια θεία του, η οποία, κάθε φορά που κάνει λάθος, τον χτυπά αδιάκριτα στις αρθρώσεις. Μετά από αυτό, κατευθύνεται στο βιολί που αγαπάει περισσότερο, όπου μόνος του προσπαθεί να μάθει. Σαν αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι κάποιες πρώτες απόπειρες σύνθεσης και αυτοσχεδιασμών. Παράλληλα, παίζει με τα αδέρφια του μουσική για πιάνο, βιολί και τσέλο. Στα δεκαέξι του χρόνια αρχίζει σοβαρά πια τα μαθήματα βιολιού και εξελίσσεται πολύ σύντομα σε βιρτουόζο, ερμηνεύοντας καταπληκτικά σπουδαία δεξιοτεχνικά έργα από το παγκόσμιο μουσικό ρεπερτόριο. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, αρχίζει σπουδές στη νομική επιστήμη τις οποίες εγκαταλείπει για χατήρι της μουσικής και εισάγεται στο Μουσικό Ινστιτούτο του Ελσίνκι (σημερινή Ακαδημία Sibelius) για να σπουδάσει σύνθεση, με δασκάλους τον Martin Wegelious και τον Ferruccio Busoni, με τον οποίο δένεται και με μια δυνατή φιλία. Κατευθύνεται στη συνέχεια στο Βερολίνο και στη Βιέννη για να συνεχίσει τις σπουδές με σπουδαίους δασκάλους, ανάμεσα στους οποίους είναι ο Robert Fuchs και ο Karl Gloldmark. Στη Βιέννη έχει και την ευκαιρία να παρακολουθεί συναυλίες από διακεκριμένους μαέστρους και σολίστες. Το ενδιαφέρον του κορυφώνεται κυρίως για τα έργα των Beethoven, Wagner και Bruckner. Συνθέτει ακατάπαυστα και με μεγάλη επιμέλεια κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του. Εμπνευσμένος από το εθνικό φρόνημα που σαρώνει την Φινλανδία σε διαμαρτυρία κατά της ρώσικης κυριαρχίας, γράφει το συμφωνικό ποίημα για σολίστ, ανδρική χορωδία και ορχήστρα «Κουλέρβο» βασισμένο στο φινλανδικό εθνικό έπος Καλεβάλα. Η πρεμιέρα του στέφεται με απόλυτη επιτυχία και τώρα είναι που ο Σιμπέλιους αφήνει οριστικά το βιολί για χάρη της σύνθεσης και της διεύθυνσης.
Στα 27 του χρόνια παντρεύεται την 21χρονη Aino με την οποία αποκτούν έξι κόρες. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα ο Σιμπέλιους γράφει την 1η και τη 2η συμφωνία του, οι πρεμιέρες των οποίων είναι απόλυτα επιτυχείς και οι μελωδίες τους γεμάτες από εθνικά φινλανδικά στοιχεία. Οι συνεχείς επιτυχίες του τον οδηγούν σε ασύστολες σπατάλες, στο κάπνισμα και στο αλκοόλ, μεγάλες απειλές για τη ζωή του. Το 1907 υποβάλλεται σε σοβαρή επέμβαση για ύποπτο καρκίνο του λαιμού. Ακυρώνει τις προγραμματισμένες συναυλίες του στη Ρώμη, τη Βαρσοβία και το Βερολίνο. Ένα χρόνο μετά, η υγεία του επιδεινώνεται περαιτέρω. Ταξιδεύει με τη σύζυγό του στο Βερολίνο για να αφαιρεθεί ένας όγκος από το λαιμό του. Μετά την επιτυχημένη επέμβαση, ορκίζεται να σταματήσει το κάπνισμα και το ποτό μια για πάντα, πράγμα που αποτελεί πηγή μουσικής έμνευσης από εδώ και μετά.
(Συνεχίζεται)
Jean Sibelius, Valse Triste (orch.Herbert von Karajan) – YouTube
