Carl Orff (1895-1982)
«Ανέκαθεν το διάβασμα δεν άρεσε στα παιδιά. Προτιμούσαν περισσότερο να παίζουν, και εάν κάποιος κατόρθωνε τα ενδιαφέροντά τους να τα βάλει στην καρδιά τους, τότε θα επέτρεπε να μαθαίνουν ενώ έπαιζαν και θα ανακάλυπταν ότι η παιδική διδασκαλία είναι το παιχνίδι»
Carl Orff
Γερμανός συνθέτης, καθηγητής και διευθυντής ορχήστρας.
Ο Καρλ Ορφ γεννιέται στο Μόναχο το 1895 από οικογένεια Βαυαρικής καταγωγής με εβραϊκές ρίζες. Ο ίδιος βαπτίζεται Ρωμαιοκαθολικός. Ο πατέρας του είναι στρατιωτικός και άνθρωπος με μουσικά ενδιαφέροντα. Από τα πέντε του χρόνια αρχίζει να μαθαίνει πιάνο, εκκλησιαστικό όργανο, τσέλο και γράφει μουσική για κουκλοθέατρο(!) Στην εφηβεία του αρχίζουν να δημοσιεύονται τα έργα του, πολλά από τα οποία στηρίζονται σε γερμανική ποίηση. Σπουδάζει μουσική στην Ακαδημία του Μονάχου και στη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου υπηρετεί στον γερμανικό στρατό.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 αρχίζει να διατυπώνει τη θεωρία της «Στοιχειώδους μουσικής», η οποία βασίζεται στην ενότητα των Τεχνών που αφορούν στη Μουσική, Χορό, Ποίηση Σχέδιο, Υποκριτική κ.α. και συνθέτει επηρεασμένος από τον Στραβίνσκι. Το 1924 ιδρύει τη «Σχολή Γκύντερ» στο Μόναχο, όπου άρχισε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για τη μουσική εκπαίδευση των παιδιών. Διδάσκοντας αρχικά τη μέθοδο Νταλκρόζ, καταλήγει σ’ ένα δικό του σύστημα για τη μουσική αγωγή των παιδιών, το οποίο εξαπλώνεται γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Η μουσική των μεταγενέστερων χρόνων είναι βασισμένη σε κείμενα ή θέματα από την αρχαιότητα. Οι εμφανίσεις του είναι λίγες, ακόμα και στη χώρα του τη Γερμανία.
Κάνει τέσσερις γάμους και αποκτά μια κόρη. Πεθαίνει από καρκίνο στο Μόναχο το 1982, σε ηλικία 86 ετών και θάβεται στην Μπαρόκ Εκκλησία της ιεραρχίας Βενεδικτίνων τουΆντεχ, νοτιοδυτικά του Μονάχου.
Ως συνθέτης το ώριμο ύφος του είναι «στεγνό» και «staccato» με άφθονη χρήση κρουστών. Το περιεχόμενο της μουσικής του βασίζεται σε ρυθμικά σχήματα και σε παραλλαγές τους. Η αρμονία του περιορίζεται στα βασικά στοιχεία και η μελωδία του είναι πιο κοντά στον ρυθμικό λόγο παρά στο «εκφραστικό» ιδεώδες άλλων συνθετών. Η επιστημονική του έρευνα πάνω στο αντικείμενο της Μουσικής Παιδαγωγικής και το σημαντικό συνθετικό έργο του, τον καθιστούν έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς στοχαστές του 20οαιώνα. Όσον αφορά στο παιδαγωγικό του έργο, η Μέθοδος Orff έχει πλέον γίνει η πρότυπη μεθοδολογική προσέγγιση του αντικειμένου, τόσο σε ωδεία και μουσικές σχολές, όσο και σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια γενικής παιδείας. Ημέθοδος αυτή ανάγεται στο έργο «Schulwerk» του 1930, η οποία αποτελεί μια συλλογή μικρών κομματιών, που σκοπό έχουν να δείξουν στο μαθητή τα επιμέρους τεχνικά χαρακτηριστικά της μουσικής, έννοιες όπως, χροιά, ρυθμός, επανάληψη κλπ. Η μέθοδος προτείνει την ευρεία χρήση διαφόρων κρουστών οργάνων, αλλά και το συνδυασμό της μουσικής με τον χορό, την κίνηση, το παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό. Στην πράξη, ο δάσκαλος είναι ελεύθερος να προσαρμόσει τη μέθοδο στις δυνατότητες των παιδιών, τη διαθεσιμότητα σε μουσικά όργανα και στα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μαθητών. Τα γνωστότερα έργα του είναι η σκηνική καντάτα CarminaBurana πάνω σε ποιήματα του 13ου αιώνα, το οποίο ανήκει στην τριλογία «Θρίαμβοι» και το εκπαιδευτικό βιβλίο του «Μουσική για παιδιά».
Ο τάφος του Orff στην εκκλησία του αβαείου Andechs
