Vincenzo Bellini (1801-1835)
«…γλυκός σαν άγγελος, νέος σαν την αυγή και μελαγχολικός ως ηλιοβασίλεμα»
Η άποψη του κόσμου για τον Μπελλίνι
Ο ρομαντικός του ιταλικού μελοδράματος
Ιταλός συνθέτης όπερας.
Γεννιέται στην Κατάνια της Σικελίας σε μια μουσική οικογένεια, αρχίζει να σπουδάζει μουσική από πολύ μικρός και με υποτροφία του δήμου της πόλης του πηγαίνει στο Ωδείο της Νάπολης, έχοντας δάσκαλο τον σπουδαίο Νικολό Τσινγκαρέλλι. Από πολύ νωρίς, πριν περατώσει τις σπουδές του, αρχίζει να συνθέτει με μεγάλη επιτυχία, και ανεβαίνει η πρώτη του όπερα «Άντελσον και Σαλβίνι» και κάποια έργα εκκλησιαστικής μουσικής. Τον επόμενο χρόνο, μετά από παραγγελία του θεάτρου Σαν Κάρλο της Νάπολης συνθέτει το μονόπρακτο «Μπιάνκα και Φαρνάντο». Μετά και την επιτυχία που σημείωσε αυτό το έργο, καλείται πλέον από το περίφημο μουσικό θέατρο της Ιταλίας, τη Σκάλα του Μιλάνου, όπου και συνθέτει τον «Πειρατή» και αμέσως μετά την «Ξένη», της οποίας η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία φθάνοντας τις τριάντα συνεχείς παραστάσεις(!) Από εκεί και μετά, η φήμη του εκτοξεύεται, καθώς ακολουθούν επιτυχημένες παρουσιάσεις των έργων του. Δυστυχώς όμως πεθαίνει νεότατος, σε ηλικία μόλις 34 ετών, πιθανόν από ελονοσία, αλλά ο θάνατός του εξακολουθεί και σήμερα να παραμένει μυστήριο. Υπάρχουν κάποιες υποψίες ότι ο θάνατος οφείλεται σε δολοφονία με δηλητήριο από πιθανή ζήλια, λόγω της μουσικής φήμης του ονόματός του και της φυσικής του ομορφιάς!! Στη γενέτειρά του υπάρχει σπουδαίος μαρμάρινος ανδριάντας του, περιβαλλόμενος στη βάση με τέσσερις ανδριαντοποιήσεις των περίφημων έργων του, του Πειρατή, της Ξένης, της Υπνοβάτιδος και της Νόρμας.
Ο ανδριάντας του Β. Μπελλίνι στη γενέτειρά του
Ο Μπελλίνι αντιπροσωπεύει τον ρομαντισμό και την ελεγειακή μορφή του ιταλικού μελοδράματος. Είχε επιβληθεί περισσότερο για τη φυσικότητα της μουσικής του σύνθεσης. Κάτω από την επίδραση του ρομαντικού κύματος που πλημμυρίζει την Ευρώπη γράφει τις μελωδικότατες όπερές του προκαλώντας το θαυμασμό συνθετών όπως, Βάγκνερ, Σοπέν, Μπερλιόζ κ.α. Το φωνητικό ύφος του Μπελίνι απαιτεί άψογο λεγκάτο και μεγάλη ευκολία στις κολορατούρες (δεξιοτεχνικά φωνητικά περάσματα, ιδιαίτερα σε ψηλές περιοχές της φωνητικής έκτασης). Είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος του ιταλικού bel canto (ιταλική φωνητική τεχνική του 18ου αιώνα), γνωστός ως «Ο κύκνος της Κατάνια». Πολλοί διακεκριμένοι Ιταλοί τραγουδιστές τελειοποίησαν την τεχνική τους ερμηνεύοντας έργα του Μπελλίνι. Για ένα διάστημα ήταν «εκτός συρμού» γιατί θεωρούνταν συνθέτης κομματιών φωνητικής επίδειξης, αλλά μια νέα γενιά τραγουδιστών, μέσα στους οποίους και η Μαρία Κάλλας, «παλινόρθωσε» τη φήμη του αποκαλύπτοντας τη δραματική δύναμη και τη μελωδική ομορφιά των έργων του. Μερικές όπερές του: «Καπουλέτοι και Μοντέγκοι», «Υπνοβάτιδα», «Πουριτανοί», «Ζαΐρα», η αριστουργηματική «Νόρμα» με τη μακριά γλαφυρή μελωδία Casta Diva για την οποία ο νεαρός τότε Βάγκνερ έλεγε «…η μουσική είναι καλά δεμένη με τα λόγια».
«Είστε ιδιοφυΐα, αγαπητέ μου…Όμως θα πληρώσετε το τίμημα της δόξας και δημοφιλίας σας με πρόωρο θάνατο…Όπως όλες οι μεγάλες ιδιοφυίες!
Θυμηθείτε παρακαλώ τον Μότσαρτ…»
Χάινριχ Χάινε
ποιητής
