Γιάννης Ξενάκης (1922 – 2001) – 2ο μέρος
Iannis Xenakis
Ο Νεοπυθαγόρειος
Ο Γιάννης Ξενάκης έχει χρησιμοποιήσει τουλάχιστον δεκαπέντε μαθηματικές θεωρίες(Νόμοι των πιθανοτήτων, Θεωρίες παιγνίων, Θεωρία συνόλων και άλγεβρας του Μπουλ, Θεωρία ομάδων, Κινητική θεωρία των αερίων), αρκετές από τις οποίες είναι εμπνευσμένες από διάφορους κλάδους της σύγχρονης επιστήμης, όπως την αστρονομία, τη μοριακή βιολογία και άλλες ενδιαφέρουσες. Από τη δεκαετία του 1960 χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές για την κωδικοποίηση του τεράστιου αριθμού στοιχείων που περιέχονται στα ηχητικά «νεφελώματα», όπως ο ίδιος περιγράφει τις ιδιαίτερες συνθέσεις του που ονομάζει ST4, ST10 κλπ, όπου το ST υποδηλώνει «στοχαστική» μουσική και ο εκάστοτε αριθμός, τον αριθμό της ομάδας των εκτελεστών. Τελειοποιεί μια επινόηση του Μαξ Μάθιους και δημιουργεί τη μέθοδο «UPIC–πολυαγωγία», σχεδιασμένο πεντάγραμμο συνδεδεμένο με ηλεκτρονικό υπολογιστή και συνθεσάιζερ, το οποίο μετατρέπει άμεσα κάθε μουσική γραφή σε ήχο.
Απο εδώ και μετά, η φήμη του απλώνεται σε όλη τη γη. Καθημερινά δέχεται πλήθος προσκλήσεων για διαλέξεις και σεμινάρια, ενώ έχει βραβευτεί και διακριθεί πολλαπλώς. Έχουν πραγματοποιηθεί ομιλίες, εκπομπές, εκθέσεις, διατριβές και εκδόσεις σχετικά με την πολύπλευρη προσωπικότητα και το έργο του. Πολλές χώρες οργανώνουν τα περίφημα «Φεστιβάλ Ξενάκη». Στο Παρίσι ιδρύει και διευθύνει το Κέντρο Έρευνας για την πρωτοποριακή μουσική. Διατελεί καθηγητής σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και στη Σορβόνη. Εκλέγεται επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών, επίτιμος διδάκτορας της Σορβόνης, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών,Τεχνών και Γραμμάτων, μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου και της Ακαδημίας Καλών Τεχνών, επίτιμος διδάκτορας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Σε όλη του τη ζωή απέκτησε φανατικούς θαυμαστές αλλά και επικριτές, με επιχειρήματα τον φορμαλισμό και την στασιμότητα της μουσικής του μετά το 1970, αλλά και την υπερβολική δεξιοτεχνία που απαιτούσε από τους εκτελεστές.
Στα έργα του περιλαμβάνονται φωνητικά, χορωδιακά, ορχηστρικά, χοροί, μουσική δωματίου, σολιστικά, ηλεκτρονική μουσική, σκηνική μουσική, μουσική κινηματογράφου και για αρχαίο δράμα, μεικτά μέσα-πολύτεχνα, γραπτά κείμενα.
