Αλέξανδρος Αινιάν (1908-1983)
Ο Μάγος της χορωδιακής αρμονίας
Έλληνας συνθέτης, μαέστρος και δάσκαλος
Ο Αλέξανδρος Αινιάν γεννιέται στον Πειραιά το 1908 και κατάγεται από στρατιωτική οικογένεια με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη. Σπουδάζει πιάνο και ανώτερα θεωρητικά με δασκάλους τους Μ. Βάρβογλη, Π. Γλυκοφρύδη, Φ. Οικονομίδη στο Ωδείο Αθηνών και στο Ελληνικό Ωδείο. Το αυστηρό και το απόλυτο της ανήσυχης φύσης του, λόγω του στρατιωτικού τρόπου ανατροφής του, τον φέρνει σε ρήξη με τον δάσκαλό του Φιλοκτήτη Οικονομίδη κι έτσι διακόπτει τη φοίτηση, αποσύρεται στον προσωπικό του χώρο και μελετώντας αδιαλείπτως, δημιουργεί ένα νέο σύστημα διδασκαλίας των θεωρητικών της μουσικής, διαφορετικό από αυτό των Ωδείων που ονομάστηκε «Σχολή Αινιάν». Το σύστημα αυτό βασίζεται στην καλλιέργεια της μουσικότητας μέσα από την εμπειρία, όπου οι μαθητές αλλάζουν ρόλους, π.χ. από τραγουδιστές σε μουσικοί και αντίστροφα.
Ιδρύει στον Πειραιά την πρώτη ελληνική παιδική χορωδία με ογδόντα περίπου μέλη. Στη διάρεκια της κατοχής μεταφέρει τις δραστηριότητές του στη Αθήνα, συντηρώντας ο ίδιος εικοσαμελή ομάδα παιδιών, γνωστή ως «Χορωδία Αινιάν» – την κατοπινή γυναικεία ορχήστρα πνευστών «Αινιάν τζαζ» με πάρα πολλές εμφανίσεις μέσα σε λίγα χρόνια. Μετακομίζει για τρία χρόνια στο Παρίσι, όπου εργάζεται ως ενορχηστρωτής σε μουσικό εκδοτικό οίκο. Με την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη ιδρύει την «Εκκλησιαστική χορωδία» με την οποία δημιουργεί τριάντα ραδιοφωνικές εκπομπές, καθώς και την «Ανδρική χορωδία Αινιάν», με την οποία πραγματοποιεί πολλές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις στο ραδιόφωνο. Παράλληλα εργάζεται ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Ως προσκεκλημένος της Δημοτικής Αρχής της Λαμίας, οργανώνει τη «Δημοτική Χορωδία Λαμίας» με βραβεύσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς, καθώς και τη, μοναδική στην Ελλάδα, Μουσική Σχολή με οικοτροφείο και δωρεάν φοίτηση για άπορους.
Τον Απρίλιο του 1964 πρωτοεμφανίζεται στο θέατρο Ακροπόλ η Συμφωνική ορχήστρα πνευστών και η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας. Με την αλλαγή της Δημοτικής Αρχής, η Σχολή διαλύεται και το μουσικό σχήμα μεταφέρεται στον Πειραιά με το όνομα «Δημοτική Χορωδία Πειραιώς» που επιχορηγείται από τον Δήμο Πειραιά και στη συνέχεια από τον ΕΟΤ μέχρι το 1966. Από εκεί και μετά λειτουργεί σαν ανεξάρτητος οργανισμός με το όνομα «Αρμονία Αινιάν». Ο Αλέξανδρος Αινιάν υπήρξε επίσης διευθυντής του Ορφείου Ωδείου Αθηνών.
Υπήρξε αυστηρός και υπομονετικός δάσκαλος. Όσοι είχαν την τύχη να μαθητεύσουν δίπλα του έγιναν πραγματικοί μουσικοί. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πριν από κάθε πρόβα «κούρδιζε» τη χορωδία επί δεκαπέντε λεπτά, χρησιμοποιώντας δύσκολα ακούσματα και πρίμα βίστα (ανάγνωση με την πρώτη ματιά). Στους μαθητές του συγκαταλέγονται γνωστά ονόματα συνθετών και εκτελεστών της ελληνικής κλασικής και έντεχνης μουσικής σκηνής.
Έχει πλουτίσει τη μουσική φιλολογία με χορωδιακά, ορχηστρικά, φωνητικά, εκκλησιαστικά έργα, σκηνική μουσική, αλλά και θεωρητικά πονήματα όπως Θεωρία και σολφέζ, Τρίφωνη αρμονία, Τετράφωνη αρμονία, Φυσιολογία της μουσικής ποιότητος, Jazz: αρμονία και ενορχήστρωση.
Πεθαίνει από καρκίνο στην Αθήνα το 1983
Από το 2014 το αρχείο του Αινιάν βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Μεγάρου «Λίλιαν Βουδούρη»
