To trikalaculture.gr φιλοξενεί τον γνωστό ηθοποιό Στέλιο Πετράκη, μέσα από μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε. Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε υγεία και δημιουργικότητα σε ότι κάνει.
Διαβάστε την συνέντευξη
Ερωτήσεις
1. κ. Στέλιο Πετράκη πως προέκυψε η υποκριτική και τα πρώτα σας βήματα ?
Έπειτα από παρότρυνση της μητέρας μου πήγα αρχικά σε μια ιδιωτική Δραματική Σχολή και μετά από 2 χρόνια έδωσα εξετάσεις και έγινα δεκτός στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αποφοίτησα το 1999 και αμέσως βρήκα δουλειά στην τηλεόραση και στο Θέατρο.
2. Σας γνωρίσαμε μέσα από μεγάλες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης όπως «Το Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο», «Να με προσέχεις», «Το παιχνίδι της συγνώμης» , πείτε μας για αυτές τις δουλειές και αν σας ζητούσαν να επιλέξετε κάποια ποια θα ήταν και γιατί?
Αγαπώ πολύ αυτές τις τρεις σειρές μαζί με την Βεντέτα του Γιώργου Κορδελα που ήταν και η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, ήταν εξίσου σημαντικές δουλειές για εμένα.
3. Αρκετοί θα αναρωτιούνται τι κάνει σήμερα ο Στέλιος Πετράκης ?
Καλλιτεχνικά τον περισσότερο χρόνο μου τον ξοδεύω για την θεατρική μου ομάδα, την Ομάδα Παραστατικών Τεχνών akatsuki χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν δουλεύω αλλού εφόσον παρουσιαστεί κάτι ενδιαφέρον. Σε προσωπικό επίπεδο τον χρόνο και το ενδιαφέρον μου μονοπωλεί η 7χρονη κόρη μου.
4. Σας λείπει η τηλεόραση και πως σχολιάζετε τις παραγωγές των τελευταίων ετών?
Μου λείπει η δουλειά της τηλεόρασης ναι, αφού είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σημαντικούς δημιουργούς και καλλιτέχνες στην τηλεόραση και αυτό μου λείπει πραγματικά. Οι παραγωγές των τελευταίων ετών πλην των εξαιρέσεων που όλοι γνωρίζουμε δυστυχώς έχουν ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να φτάσουν στο επίπεδο των σειρών της περασμένης 10ετιας και αυτό είναι στενάχωρο γιατί δεν φταίει το ότι δεν υπάρχουν δημιουργοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες στην τηλεόραση αλλά έχουν συρρικνωθεί πολύ τα budget στα σήριαλ, είναι δηλαδή θέμα κόστους. Επιπλέον, στην εποχή του Netflix και του ίντερνετ οι ελληνικές σειρές έχουν να ανταγωνιστούν ξένες τηλεοπτικές παραγωγές όπου τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά κάτι που πρέπει να το αντιληφθούν καλύτερα τα ελληνικά κανάλια που επενδύουν στη μυθοπλασία.
5. Γνωρίζουμε ότι εκτός από ηθοποιός είστε και σκηνοθέτης. Εξηγείστε μας τι ακριβώς είναι το AKATSUKI και πως προέκυψε ?
“akatsuki” σημαίνει “κόκκινο φεγγάρι” στην Ιαπωνική και είναι το όνομα της Θεατρικής Ομάδας που ίδρυσα το 2017. Στόχος της ομάδας είναι να κάνει “σκοτεινές” μη ρεαλιστικές παραστάσεις αντλώντας την θεματολογία τους από την Ιαπωνική παραδοση, τα anime και τα manga αλλά και από την παγκόσμια λογοτεχνία του τρόμου και του φανταστικού. Σε δεύτερο χρόνο η ομάδα σκοπεύει να καταπιαστεί και με κλασικά κείμενα πάντα όμως διατηρώντας την anime, αισθητική και την αυστηρή φόρμα σε λόγο και κίνηση που την χαρακτηρίζουν.
6. Πως βιώσατε την καραντίνα και πως βλέπετε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα καλλιτεχνικά δρώμενα λόγω COVID ?
Βίωσα την Καραντίνα όπως ο περισσότερος κόσμος. Στο σπίτι, με πολύ τηλεόραση, σειρές και διάβασμα. Δεν έκανα γυμναστική, δεν έκανα δουλειές στο σπίτι κλπ. Με είχε πιάσει μια άρνηση. Φοβόμουν όπως όλοι και προσπαθούσα να ενημερώνομαι καθημερινά για τις επιστημονικές εξελίξεις επί του θέματος. Η κατάσταση όσον αφορά την τέχνη, εμάς τους εργαζόμενους στην τέχνη είναι πολύ δύσκολη, όπως και για αμέτρητους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους. Η υγειονομική κρίση όμως έφερε στη επιφάνεια τις χρόνιες παθογένειες του επαγγέλματος του ηθοποιού και -αυτό είναι το μόνο καλό- οι δυσκολίες αυτές έγιναν γνωστές στον κόσμο και εμείς οι ηθοποιοί αποφασίσαμε επιτέλους να συσπειρωθούμε και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα ξεκινώντας από την αναγνώριση του επαγγέλματος μας ως αυτό που είναι: επάγγελμα και την υπεράσπιση όχι μόνον της καλλιτεχνικής αλλά -επιτέλους- της ίδιας της εργασιακής μας ταυτότητας.
7. Υπήρξε στιγμή που μετανιώσατε για την επιλογή σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική και την σκηνοθεσία ?
Όχι. Πότε. Έχω απογοητευτεί πολλές φορές, έχω θυμώσει πολλές φορές, κάποια στιγμή σκέφτηκα και να τα παρατήσω αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα και προφανώς δεν τα παράτησα! Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι το καλύτερο επάγγελμα του κόσμου, το εξασκούμε στην πιο εχθρική ίσως χώρα για να το εξασκήσει κανείς αλλά παραμένει για εμένα το καλύτερο επάγγελμα του κόσμου! Και είναι οξύμωρο το πώς απαξιώνεται ο σύγχρονος πολιτισμός στην χώρα που έχει να υπερηφανεύεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τον αρχαίο πολιτισμό της.
8. Για το τέλος έχετε επισκεφθεί την πόλη των Τρικάλων ? Αν ναι πείτε μας τις εντυπώσεις σας…
Δυστυχώς δεν έχω επισκεφθεί ακόμα τα όμορφα Τρίκαλα αν και θα το ήθελα πολύ! Ίσως στο μέλλον με φέρουν τα επαγγελματικά μου βήματα εκεί!
