Ο Σπύρος Σαμαράς είναι ένας Τρικαλινός καλλιτέχνης. Πρόκειται για έναν ταλαντούχο κιθαρίστα, σολίστα και όχι μόνο. Επιπλέον συνθέτει τραγούδια, γράφει στίχους και παίζει μπάσο επαγγελματικά. Γεννήθηκε στην Αθήνα πριν μισό αιώνα όπως λέει και έζησε στην πρωτεύουσα έως το 1983, όπου ξεκίνησε 15 χρονών τότε να μαθαίνει κιθάρα ακουστική και ηλεκτρική. Η αφορμή ήταν ένα άκουσμα από κιθαρίστα που έπαιζε το Stairway to Heaven των Led Zeppelin. Μαγεύτηκε από το άκουσμα του σόλου και έτσι πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με την μουσική και να μάθει κιθάρα.
Από τότε έως και σήμερα δεν άφησε ποτέ την κιθάρα από τα χέρια του ως αποτέλεσμα μιας συνεχούς μάθησης και εμπειρίας ήχων τεχνικής και θεωρητικών γνώσεων. Μετά το 1983 μετακομίζει στα Τρίκαλα οικογενειακώς και ανοίγει με τον αδερφό του την μουσική σκηνή ΣΟΥΙΤΑ, ένα μαγαζί που λειτουργεί έως σήμερα με άλλον πλέον ιδιοκτήτη. Στην Σουίτα ο Σπύρος Σαμαράς είχε την τύχη να γνωρίσει μεγάλα ονόματα όπως τον Νικόλα Άσιμο, τους Φατμέ, Blues Wire, τον Δημήτρη Σταρόβα, τον Διονύση Τσακνή, τον Βαγγέλη Γερμανό και άλλους πολλούς.
Με το πέρας 3 χρόνων λειτουργίας του καταστήματος η μουσική σκηνή Σουίτα πουλιέται και ο Σπύρος Σαμαράς ξεκινά το μουσικό του ταξίδι. Αρχικά μετακομίζει στην Θεσσαλονίκη εκεί όπου ξεκινάει τις μουσικές του σπουδές σε Ωδείο ενώ παράλληλα αρχίζει σιγά σιγά να παίζει σε διάφορα μαγαζιά κυρίως έντεχνα και ροκ. Ο έρωτας του για μία Γερμανίδα ήταν η αφορμή το 1988 να επισκεφθεί την Λέσβο. Το νησί της Λέσβου μάγεψε τον Σπύρο Σαμαρά ο οποίος έμεινε για πολλά χρόνια εκεί ολοκληρώνοντας τις μουσικές του σπουδές Αρμονία στο Ωδείο Σκαλκώτα.
Εν συνεχεία προχώρησε στην εκμάθηση τεχνικών και κλιμάκων στην κιθάρα με την μέθοδο “Berklee” που διδάσκεται στην Αμερική στο ομώνυμο κολέγιο. Δεν στάθηκε εκεί όμως, μελέτησε όλα τα είδη μουσικής και ιδιαίτερα το λαϊκό, ρεμπέτικο, παραδοσιακό ανατολίτικο(Μικρασιάτικα) λόγω του νησιού. Συμμετείχε σε συναυλίες και εργάστηκε ως μουσικός σε όλα τα μαγαζιά της νήσου Λέσβου. Ιδιαίτερη τιμή για τον Σπύρο Σαμαρά ήταν η συμμετοχή του σε ορχήστρα του Δήμου Μυτιλήνης όπου πήρε τιμητικό δίπλωμα για την συμμετοχή του αλλά και η δυνατότητα να παίξει μαζί με τον γνωστό τραγουδοποιό και συνθέτη Παντελή Θαλασσινό. Την περίοδο αυτή γράφει τραγούδια μερικά από τα οποία υπάρχουν έως και σήμερα στο youtube.
To 2001 ο Σπύρος Σαμαράς εγκαταλείπει το νησί και συνεχίζει το μουσικό του ταξίδι σε Αθήνα Χαλκίδα και Τρίκαλα έως σήμερα παίζοντας σε μαγαζιά κάθε είδους μουσικής, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και την τεχνική πάνω στην κιθάρα. Το 2005 παίρνει μέρος σε διαγωνισμό συγκροτημάτων στον Μύλο Ματσόπουλου, όπου καταλαμβάνει την δεύτερη θέση με μία διασκευή και συνένωση 3 γνωστών μουσικών θεμάτων σε ένα.
Όπως αναφέρει ένας «εργάτης» μουσικός «Δεν πρέπει ποτέ να σταματά να μαθαίνει κάθε καινούργιο τραγούδι ή παλιό και κάθε χρόνο να ανανεώνει το ρεπερτόριο» Ο μουσικός πρέπει να μαθαίνει συνέχεια γιατί η μουσική είναι μία επιστήμη. Μια επιστήμη που συσχετίζεται με το συναίσθημα και την ψυχολογία. Η μουσική ισορροπεί και ηρεμεί τον άνθρωπο.
Σχετικά με το σήμερα και τον κορωνοϊό ο Σπύρος Σαμαράς, αναφέρει ότι οι μουσικοί αυτή την εποχή πρέπει να είναι οργανωμένοι γιατί η ανεργία έχει χτυπήσει την πόρτα όλων. Πρέπει να αγωνιστούμε και να κάνουμε ότι καλύτερο για τα δικαιώματά μας έως ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Εδώ και ένα μήνα έχει συγκροτηθεί Σωματείο Παράρτημα του Πανελλήνιου Συλλόγου Μουσικών στα Τρίκαλα, στο οποίο ο Σπύρος Σαμαράς θα είναι υποψήφιος στις εκλογές που πρόκειται να διεξαχθούν.
Επιπλέον το ΔΣ του παραρτήματος που θα συγκροτηθεί σχεδιάζει στο τέλος του καλοκαιριού μία μεγάλη συναυλία πιθανόν στο θέατρο του Φρουρίου Τρικάλων.
Εν κατακλείδι ο Σπύρος Σαμαράς είναι ένας ενεργός μουσικός ο οποίος έχει εργαστεί σε κάθε είδους μουσικό χώρο, προωθεί δικές του δουλειές, συνθέσεις στα Media και κάνει ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας σε Ωδείο. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει κάποια τραγούδια δικά του που ήδη έχουν βγεί σε προσωπικό CD, και ένα νέο δίσκο με διαφορετικό ύφος ρεπερτορίου έως σήμερα, δηλαδή πιο παραδοσιακό ελληνικό ύφος.
Τέλος ο Σπύρος Σαμαράς τονίζει ότι η μουσική δεν είναι απλά μία τέχνη, είναι τρόπος ζωής. Αποκτάς εμπειρίες, γνωρίζεις καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και συνεργάζεσαι αποκτώντας ακούσματα. Η μουσική είναι υπεράνω θρησκειών, συνόρων και ηλικιών. Υπάρχουν ταλέντα σε κάθε ηλικία σε όλο τον κόσμο. Μέσω της μουσικής όλοι οι άνθρωποι ενώνονται όπως στο WOODSTOCK το 1970, εκεί όπου περίπου 500.000 άνθρωποι συγκεντρωμένοι επί 3 ημέρες διασκέδαζαν ειρηνικά με ζωντανή μουσική χωρίς να πραγματοποιηθεί το οτιδήποτε μεμπτό. Δεν έχει σημασία το είδος μουσικής που υπηρετεί ο καθένας αλλά να μπορεί να εκφράζεται ο καλλιτέχνης μέσα από την μουσική και να έχει κάτι να πεί. Να μην είναι ρομποτάκι που κάνει παπαγαλία. Από Τζάζ και δημοτικά ή από Δύση και Ανατολή η μουσική είναι μία και εμείς θα είμαστε πιστοί υπηρέτες της έως το τέλος.
