φωτό Περικλής Λιακάκης
Το trikalaculture.gr έχει την χαρά να σας παρουσιάσει τον Τρικαλινό ηθοποιό Θοδωρή Λιμήτσιο που ζει στην Βιέννη και ασχολείται με το θέατρο μέσα από μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Τον ευχαριστούμε θερμά…
φωτό : Χριστίνα Καραγιάννη
- Μίλησε μας για τα πρώτα σου βήματα στην υποκριτική και τις σπουδές σου
Η πρώτη μου εμπειρία επί σκηνής ήταν στα Τρίκαλα αμέσως μόλις τελείωσα το σχολείο το 1994. Ο πρώτος μου δάσκαλος ο Τάσος Ράντζος, μου εμπιστεύτηκε κάποιους μικρούς ρόλους σε 3 θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνανε τότε στο Αχίλλειο, με τη θεατρική ομάδα που είχε ο ίδιος ιδρύσει το «Άνθος της Ήβης». Δεν χρειάστηκε νομίζω περισσότερο. Ένα χρόνο μετά, μπήκα στη δραματική σχολή «Αρχή» στην Αθήνα. Με το τέλος της σχολής θεωρώ πως ήμουνα από τους τυχερούς γιατί βρήκα αμέσως δουλειά σε έναν από τους πιο γνωστούς παιδικούς θιάσους στην Αθήνα το «Θίασο 81»
- Από τις συμμετοχές σε τηλεόραση και θέατρο ξεχώρισες κάποια ; αν ναι ποια και γιατί ;
Δεν θεωρώ ότι θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια από τις συμμετοχές μου. Είχα ευτυχώς την ευκαιρία πέρα από το θέατρο που δεν βγήκε ποτέ από τη ζωή μου, να πάρω μια καλή μυρωδιά και από την τηλεόραση αλλά και από τον κινηματογράφο.
- Η συγγραφή βιβλίων ποτέ μπήκε στην ζωή σου ;
Η ενασχόλησή μου με την συγγραφή ξεκίνησε όσο ήμουνα ακόμα στη δραματική σχολή. Ποτέ όμως δεν ένοιωσα έτοιμος να αφήσω κάτι να φύγει από εμένα γιατί θεωρούσα πως δεν ήταν ολοκληρωμένο. Και ναι μου πήρε, τώρα που το μετράω, 24 χρόνια για να πω πως αυτό μου αρέσει και θα μπορούσε να το διαβάσει κάποιος.
foto Χριστίνα Καραγιάννη
- Μίλησε μας για το πρώτο έργο που έγραψες με το οποίο επισκέφθηκες την ιδιαίτερη πατρίδα σου τα Τρίκαλα;
Το πρώτο μου Μυθιστόρημα το «Εγώ μεγάλωνα για σένα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» μιλάει για την ιστορία δυο παιδιών που ήρθαν στον κόσμο μόνο για έναν λόγο. Για να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα. Τον έρωτα όπως ήταν τότε και που στις μέρες μας δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν το ένα για το άλλο έως ότου οι δρόμοι τους καταφέρουν να σμίξουν. Η συγγραφή ξεκίνησε πριν περίπου 8 χρόνια και τελείωσε το περασμένο καλοκαίρι. Η πρώτη μου σκέψη τότε και πριν μεταφέρω τα πάντα στο χαρτί, ήταν να γράψω για τον έρωτα δυο παιδιών που τους ενώνει κάτι πολύ δυνατό και η αφορμή για να βρεθούνε και να ζήσουνε αυτόν τον έρωτα θα έπρεπε να είναι ένα ποίημα. Ένα ποίημα που θα τους κάνει να αφήσουν στην άκρη προβλήματα… φόβους… απειλές και να αφεθούν σε αυτό το μαγικό κόσμο. Με αφορμή αυτό το ποίημα προστέθηκαν και άλλα ποιήματα γνωστών Ελλήνων ποιητών που εξυμνούν την αγάπη. Αυτή ήταν άλλωστε και η τροφή των δύο ερωτευμένων όλο αυτό το διάστημα που ζούσανε χώρια. Τα γράμματα στα οποία πάντα υπήρχε και από ένα ποίημα. Η ιστορία λοιπόν ξεκινά σε ένα ορεινό χωρίο το 1941 με την εισβολή των Γερμανών και κάνει ένα μεγάλο ταξίδι σχεδόν 80 χρόνων σε διάφορες πόλεις όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Βιέννη και φτάνει μέχρι το σήμερα.
- Ποσά χρόνια έχεις στην Βιέννη τι σε οδήγησε να αφήσεις την Ελλάδα και πως είναι η κατάσταση εκεί ;
Είμαι ήδη εδώ σχεδόν 10 χρόνια. Αυτό που με οδήγησε να αφήσω την Ελλάδα ήταν η επιθυμία μου να κάνω θέατρο. Στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα σίγουρα να το κάνω με τον τρόπο που εγώ ήθελα οπότε έψαξα, ρώτησα και τελικά επέλεξα τη Βιέννη γιατί δεν υπήρχε ελληνικό θέατρο. Πράγμα που μπορεί να βρει κανείς σχεδόν σε όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Δέκα χρόνια λοιπόν μετά μετράμε με την θεατρική μου ομάδα «…προς τον ήλιο» εφτά θεατρικές παραστάσεις και μία που έμεινε στον αέρα λίγες μέρες πριν κάνει πρεμιέρα εξαιτίας του Κορονοϊού.
- Πως βίωσες και βιώνεις τον κορονοϊό ;
Έτσι ακριβώς όπως όλος ο κόσμος. Ο Κορονοϊός φαίνεται πως ήρθε για να μείνει και να κάνει τη ζωή μας πολύ πιο δύσκολη απ’ ότι ήταν. Αυτό λοιπόν το μυθιστόρημα με τίτλο «Ο Κορονοϊός», γιατί για μυθιστόρημα πρόκειται, αν το έγραφε κάποιος λίγα χρόνια πριν θα ήταν το λιγότερο φαντασιόπληκτος. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει Happy End και με το τέλος θα μας κάνει να δούμε τη ζωή με άλλη ματιά.
- Γνωρίζουμε ότι είσαι από Τρίκαλα και από ένα χωριό των Τρικάλων το Ρίζωμα θα θέλαμε να μας κανείς μια αναφορά για το χωριό και την πόλη μας
Ναι είμαι από τα Τρίκαλα εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα και η καταγωγή μου είναι από το Ρίζωμα Τρικάλων. Δυστυχώς όμως η γιαγιά μου έφυγε πολύ νωρίς και δεν κατάφερα να ζήσω όσο έπρεπε στο Ρίζωμα σαν παιδί για να δεθώ μαζί του, να κάνω παρέες και να έχω ένα λόγο για να το επισκέπτομαι συχνότερα. Έχω όμως πολλές αναμνήσεις από την εποχή εκείνη. Όταν ήμουνα μικρός και έπαιζα στην αυλή του σπιτιού, όταν παρέα με τον παππού πάνω στο κάρο με το γαϊδουράκι πηγαίναμε μια στο μποστάνι για καρπούζια και πεπόνια και μια στα αμπέλια για σταφύλια, όταν πάτησα για πρώτη φορά σταφύλια, η μυρωδιά του μούστου και οι μυρωδιές από το κρασί και το τσίπουρο στα βαρέλια της αποθήκης, η μυρωδιά από τα φύλα του καπνού που ήταν κρεμασμένα, τα κουνέλια, οι κότες στο κοτέτσι και τα φρέσκα αυγά. Παιδικές αναμνήσεις γεμάτες από μια Ελλάδα που δύσκολα συναντάς πια. Για τα Τρίκαλα τι να πει κανείς. Η ζωή μου όλη! Οικογένεια, συγγενείς, Φίλοι, παρέες, έρωτες, το πρώτο φιλί, η πρώτη μου εμπειρία στο θέατρο. Τώρα γυρνώντας για λίγο πίσω στο χρόνο θεωρώ πως τα Τρίκαλα μου δείξανε το δρόμο για να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
- Για το τέλος τα μελλοντικά σου σχέδια
Σχέδια για το μέλλον κάνω πολλά. Είμαι ήδη στη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου. Αυτό όμως που προέχει στις μέρες που ζούμε είναι να έχουμε την υγεία μας. Ας ξεκινήσουμε από εκεί και όλα τα άλλα θα έρθουνε με τον καιρό.
