Στην κατασκευή μουσικών οργάνων και στην μουσική γενικότερα, βρήκα το δικό μου προσωπικό «καταφύγιο» μέσα στην κρίση της Δημοσιογραφίας, επισημαίνει με έμφαση ο Στέφανος Βουτσελάς
Το trikalaculture.gr έχει την ιδιαίτερη χαρά να σας παρουσιάσει μέσα από μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη τον Τρικαλινό δημοσιογράφο και ιδιοκτήτη της ηλεκτρονικής εφημερίδας Trikalinopapaki.gr Στέφανο Βουτσελά. Τον ευχαριστούμε για την όμορφη κουβέντα και του ευχόμαστε υγεία και κάθε προσωπική-επαγγελματική επιτυχία.
Ερωτήσεις
1)Πότε σκέφτηκες για πρώτη φορά ότι θες να γίνεις δημοσιογράφος;
Η αλήθεια είναι ότι αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος σε μικρή ηλικία. Μαθητής γυμνασίου ακόμα, από ότι θυμάμαι… Έπαιρνα συνεντεύξεις από τους φίλους μου, από μέλη της οικογενείας μου, από συγγενείς… Μη μου πεις τι τους ρώταγα!!! Αρχικά, ήταν απλά και μόνο κάτι σαν παιχνίδι για εμένα. Σιγά σιγά, άρχισε να «σοβαρεύει» το όλο πράγμα και να συνειδητοποιώ ότι όντως άρχισε να με γοητεύει αυτό το επάγγελμα.
2)Και πότε καταστάλαξες σε αυτή την επαγγελματική επιλογή;
Κάθε φορά που στεκόμουν μπροστά από ένα περίπτερο χαζεύοντας τα πολύχρωμα πρωτοσέλιδα και τους τίτλους των «κρεμασμένων» εφημερίδων, ένιωθα ένα δέος. Κάπως «μου ερχόταν» για να το πω έτσι απλά, χρησιμοποιώντας μία λαϊκή έκφραση. Και εκείνες οι εποχές, του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος οι οποίες ήταν εποχές με πολλά σπουδαία γεγονότα, σημαντικές εξελίξεις και αλλαγές σε όλους τους τομείς που εναλλάσσονταν με μεγάλη ταχύτητα, ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της δημοσιογραφίας, των ρεπόρτερ και των διευθυντικών στελεχών σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν, να μπούνε όλα σε ένα «λούκι» ή να μπει το «νερό στο αυλάκι».
3) Από τα πρώτα σου χρόνια στην δημοσιογραφία υπάρχει κάτι που νοσταλγείς σήμερα;
Νοσταλγώ γενικά τα πρώτα βήματά μου στον χώρο, που συνέπεσαν μέσα σε μία εποχή ευημερίας. Ευημερία όχι μόνο από πλευράς οικονομικής κατάστασης των περισσότερων ελληνικών νοικοκυριών. Άλλωστε αυτή αποδείχθηκε στην πορεία ως ένα βαθμό και επίπλαστη. Εννοώ μία ευημερία και κοινωνική σταθερότητα γενικότερη, που έδινε και στην δημοσιογραφία τον χώρο και την άνεση να ασκηθεί με τρόπο εποικοδομητικό σε όλα τα επίπεδα. Ήταν καλές εποχές. Χαιρόσουν να κάνεις ρεπορτάζ καθημερινότητας στους δρόμους, στα υπουργεία, στα κέντρα λήψης όλων των σημαντικών αποφάσεων, στα γήπεδα κλπ. Γνώριζες σημαντικούς ανθρώπους αλλά και απλούς ανθρώπους της πιάτσας και της βιοπάλης που πολλές φορές στην πραγματικότητα, αποδεικνύονταν ότι αυτοί ήταν εν τέλει πιο σημαντικότεροι από πολλούς άλλους. Υπήρχε γενικά ένας ρομαντισμός στην δημοσιογραφία. Είχαμε αρκετή δύναμη και τα απαιτούμενα εφόδια για να διαμορφώσουμε καταστάσεις προς μία καλύτερη κατεύθυνση, να συμβάλλουμε στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων, να βοηθήσουμε κόσμο, να στηρίξουμε ικανούς και ταλαντούχους ανθρώπους, φορείς κλπ. Όλα αυτά βέβαια, πάντα μέσα από το πρίσμα της έντιμης, ανθρώπινης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας, γιατί υπήρχε δυστυχώς και ο άλλος δρόμος…
4) Μετά από πολλά χρόνια στον έντυπο τύπο, ως πολιτικός συντάκτης και συντάκτης ύλης, βρέθηκες να δημιουργείς την δίκη σου ηλεκτρονική εφημερίδα trikalinopapaki.gr. Πες μας λίγα πράγματα για αυτή. Στα Τρίκαλα είναι αρκετά τα ενημερωτικά site. Θα ήθελα να μας πεις για ποιους λόγους αξίζει ο Τρικαλινός να επισκεφτεί το δικό σου.
Οι συνάδελφοι σε όλα τα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κάνουν ομολογουμένως εξαιρετική δουλειά. Προφανώς και δεν συμφωνούμε σε όλα. Επίσης προφανώς, έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις και προσεγγίσεις πάνω σε κάποια επιμέρους θέματα. Και αυτό φαίνεται και στην «πένα» του καθενός. Εντούτοις μας ενώνουν πολλά περισσότερα. Και κυρίως μας ενώνει η αγάπη για τον τόπο μας και η προσπάθεια να συμβάλλουμε στην επίλυση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και στην κινητοποίηση όλων εκείνων των δυνάμεων που θα συμβάλλουν στην πολύπλευρη ανάπτυξη και προκοπή του. Προσπαθούμε λοιπόν, ο καθένας με τον τρόπο του και το στυλ του πάνω στα πλαίσια της άσκησης αυτής καθαυτής της δημοσιογραφίας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Και κρινόμαστε καθημερινά από τους συμπολίτες μας. Γι’ αυτά που γράφουμε και πως τα γράφουμε, αλλά και γι’ αυτά που δεν γράφουμε. Γιατί, το να μην γράφεις κάτι είναι και αυτό μία επιλογή. Είναι και αυτό μία πράξη άσκησης δημοσιογραφίας. Και γίνεται για συγκεκριμένους λόγους. Είναι όπως στην μουσική. Και η παύση μέσα σε ένα μουσικό κομμάτι, είναι και αυτό μουσική. Είναι μία νότα από μόνη της και έχει και αυτή τον ρόλο της. Κάπου αποσκοπεί…
5)Μιας και ανέφερες την μουσική, αυτό σίγουρα δεν το έκανες τυχαία. Όλοι ξέρουμε ότι μια από τις αγάπες σου είναι η μουσική και κυρίως η ενασχόλησή σου με την κατασκευή μουσικών οργάνων. Πως από τα γεμάτα «ένταση» δημοσιογραφικά γραφεία, κατάφερες και βρήκες αυτό το προσωπικό σου «καταφύγιο»;
Όπως το λες… Καταφύγιο!!! Η μουσική μου άρεσε από μικρό παιδί. Δεν είχα σκεφτεί όμως τότε λόγω διάφορων συγκυριών και δυσκολιών, να ασχοληθώ με αυτή μαθαίνοντας κάποιο μουσικό όργανο. Αργότερα «βούτηξα» και στα βαθιά της δημοσιογραφίας και για πολλά χρόνια αυτό το όνειρο είχε απομακρυνθεί. Αλλά φαίνεται ότι η ζωή αυτό μου το χρωστούσε και επέμενε πεισματικά να μου το δώσει, έστω και κάπως καθυστερημένα. Και βρίσκομαι εδώ και τέσσερα χρόνια να παρακολουθώ μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής, να μαθαίνω σύγχρονα κρουστά (ντραμς), ενώ πλέον κάνω και σπουδές Ανωτέρων Θεωρητικών στην Μουσική. Από αγάπη, μεράκι και πολύ «επιστημονικό» ενδιαφέρον και όπου μας βγάλει αυτός ο δρόμος… Όσο για την κατασκευή μουσικών οργάνων, προσπαθώ να συνεχίσω μία τέχνη που ξεκίνησε ο αείμνηστος πατέρας μου Αθανάσιος Βουτσελάς. Πραγματικά, μου έχει αφήσει ως παρακαταθήκη κάποια μουσικά όργανα «αριστουργήματα» με όλη τη σημασία της λέξης και το να συνεχίσω ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να βαδίσω σε αυτά χνάρια, ήταν μονόδρομος. Κάτι σαν ηθική υποχρέωση. Το παλεύω ακόμα με παραδοσιακά εργαλεία και με χειροποίητο τρόπο, χωρίς μέχρι στιγμής να έχω οργανωθεί με κάποια ειδικά μηχανήματα. Θα τα καταφέρω; Ο καιρός θα δείξει… Το κάνω ακόμα ερασιτεχνικά και από χόμπι. Και γι’ αυτό δεν έχω άγχος. Κάτι που νομίζω ότι με οδηγεί σε ένα σωστό μονοπάτι.
6) Κατασκευάζεις όμως και ωραία ξύλινα καραβάκια. Αυτό πως προέκυψε;
Πάντα μου άρεσαν τα ξύλινα καραβάκια. Όπως έχω πει πολλές φορές, συμβολίζουν για μένα πολλά πράγματα. Ευημερία, καλοτυχία, ένα ταξίδι προς την πρόοδο με φουσκωμένα πανιά και ούριο άνεμο γενικότερα. Έφτιαξα λοιπόν ένα για δοκιμή. Και «κόλλησα». Έχω χάσει πλέον τον λογαριασμό πόσα έχω φτιάξει και πόσα έχω δωρίσει σε φίλους και γνωστούς.
7) Εκτός από την δημοσιογραφία, την μουσική, την κατασκευή μουσικών οργάνων και ξύλινων καραβιών, τι άλλο αρέσει στον Στέφανο Βουτσελα και με το οποίο ασχολείται;
Η συντροφιά ενός καλού βιβλίου, η γυμναστική, το ψάρεμα πέστροφας σε ορεινούς ποταμούς, η πεζοπορία στο βουνό και γενικά κάποια μαστορέματα παντός τύπου, είναι επίσης κάποια πράγματα που με «γεμίζουν» και μου δίνουν την ώθηση και την δύναμη να ισορροπήσω σωστά μέσα στην ρουτίνα των δύσκολων καιρών που διανύουμε τα τελευταία χρόνια.
8) Με την οικονομική κρίση είδαμε ότι πολλά επαγγέλματα έπαθαν ανεπανόρθωτη ζημιά όπως και η δημοσιογραφία. Είσαι ένας δημοσιογράφος με εμπειρία και γνώση. Πως βλέπεις το μέλλον της δημοσιογραφίας στα Τρίκαλα και γενικά στην χώρα.
Εδώ είναι που θα προσθέσω το προφανές: Ότι πλέον εμάς τους δημοσιογράφους, μας ενώνει κυρίως ο αγώνας που δίνουμε για την επιβίωση της δουλειάς μας. Η δημοσιογραφία δεν μπορεί να τραφεί από μία κοινωνία που δυστυχεί και μοιάζει να «βράζει στο καβούκι της» τελματωμένη, αποδιοργανωμένη και μακριά από δραστηριότητες. Ήταν στραβό το κλίμα, ήρθε η οικονομική κρίση και τώρα τα όσα βιώνουμε με την πανδημία του κορωνοϊού, για να δώσουν ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα σε όλο τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό και δη και στον δικό μας κλάδο. Αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες, αν εξακολουθήσει να υπάρχει η μιζέρια απλωμένη παντού, τότε και η δημοσιογραφία είναι αυτονόητο ότι θα σέρνεται, μέσα στο όλο κλίμα αδράνειας. Ο τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, θα πάρει ξανά τα πάνω του, μόνο αν αρχίσει να βελτιώνεται το οικονομικό κλίμα και μόνο αν το χαμόγελο αισιοδοξίας και η ελπίδα επιστρέψουν στα πρόσωπα των πολιτών, οι οποίοι αυτομάτως θα γίνουν πιο παραγωγικοί και δραστήριοι. Αυτό είναι η συνταγή για να ανατάξει και η δημοσιογραφία. Αρκεί βεβαίως να λάβει και η κεντρική εξουσία, ριζικά μέτρα και γενναίες πρωτοβουλίες για την στήριξη του τύπου. Και κυρίως του επαρχιακού τύπου. Αυτός βγήκε μπροστά και έβαλε πλάτες σε δύσκολους καιρούς.
9) Για το κλείσιμο ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του trikalaculture.gr
Το trikalaculture.gr , το οποίο είναι ένα δικό σου προσωπικό εγχείρημα, ομολογώ ότι με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα από την πρώτη στιγμή που άρχισε την λειτουργία του. Πρώτα απ’ όλα, έλειπε από την πόλη μας, ένα τέτοιο εξειδικευμένο ενημερωτικό site με σημείο αναφοράς τα πολιτιστικά θέματα. Και από την στιγμή που το «τρέχεις» εσύ, έχοντας όπως έχεις αποδείξει και «όρεξη» και «δίψα», είναι δεδομένο ότι ο πολιτισμός στα Τρίκαλα, οι άνθρωποί του και οι φίλοι του, έχουν βρει στο πρόσωπό σου έναν σημαντικό συμπαραστάτη και ένα πραγματικό στήριγμα. Σου εύχομαι από καρδίας, πάντα επιτυχίες.
