Το trikalaculture.gr έχει την χαρά και τιμή να φιλοξενεί τον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Κιμούλη, μέσα από την συνέντευξη που παραχώρησε στο πρώτο πολιτιστικό site, με αφορμή την θεατρική παράσταση «η συνάντηση» που θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 9 Μαρτίου στο Πνευματικό κέντρο Τρικάλων.
1. Πείτε μας δυο λόγια κ. Κιμούλη για την θεατρική παράσταση με τίτλο «Η συνάντηση» του Stephen Belber που έχετε σκηνοθετήσει και κάνετε περιοδεία αυτή την στιγμή στην Ελλάδα και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;
Ο Stephen Belber αναφέρεται σ’ αυτό το έργο σε τρία πολύ βασικά θέματα. Πρώτον στην προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να μεταμορφώσει τη μοναξιά του σε μοναχικότητα, δεύτερον πως ουδείς μπορεί να ξεφύγει απ’ το παρελθόν του – είτε αρνητικά σημεία υπάρχουν σ’ αυτό, είτε θετικά, και τρίτον η ύπαρξη της ασέβειας στη διαφορετικότητα του Άλλου. Ερμηνεύω ένα χορογράφο, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος. Αυτό που λέει κάποια στιγμή στο έργο, και προσωπικά το πιστεύω ακράδαντα σ’ όλη μου τη ζωή, είναι το εξής : “Μόνο ένα πράγμα είναι κατάπτυστο στο σεξ – τίποτα άλλο -, το να αντιμετωπίζεται το σεξ ως εργαλείο εξουσίας” και αυτό αφορά όλους. Είτε ετεροφυλόφιλος είναι κάποιος, είτε ομοφυλόφιλος, είτε αμφιφυλόφιλος.” Και χρησιμοποιώ αυτές τις έννοιες παρόλο που δε συμφωνώ με τέτοιες ταμπέλες. Είναι μια σφραγίδα που συνήθως χρησιμοποιεί ένας ανδροκρατούμενος κοινωνικός χώρος, περισσότερο για να μειώσει κάποιους που τους θεωρεί διαφορετικούς απ’ τον εαυτό του, απομονώνοντας τους. Έχουμε δυστυχώς ακόμη μία λανθασμένη οπτική στην έννοια της διάκρισης. Γιατί ένας άνθρωπος που πιστεύει στην ανομοίωση, όπως εγώ, πιστεύει και στη διάκριση, όχι όμως στη διάκριση ως ένα στοιχείο που θα βοηθήσει στην αποβολή ενός προσώπου από τον κοινωνικό χώρο. Γιατί οι διακρίσεις που βάζουμε, οι στάμπες στους ανθρώπους, τις βάζουμε για να τους απομακρύνουμε από εμάς, να τους βγάλουμε έξω από τον κοινωνικό χώρο και όχι για να δηλώσουμε πως μπορούμε να συνυπάρχουμε σεβόμενοι κάθε διαφορετικότητα. Άρα ναι στη διάκριση και στην ανομοίωση, αλλά όχι στη διάκριση ως εργαλείο απομόνωσης των ανθρώπων. Άλλωστε, δεν έχουν όλοι δημιουργήσει γερά θεμέλια και γερή σχέση με τον κόσμο, ώστε να αντέξουν την προσπάθεια που μπορεί να κάνει κάποιος μηχανισμός, να τους απομονώσει. Όσοι το έχουν κατορθώσει, αντέχουν. Οι άλλοι όμως;
2. 9 Μαρτίου το τρικαλινό κοινό θα έχει την χαρά να απολαύσει την παράσταση στο Πνευματικό κέντρο Τρικάλων. Ένα σχόλιο για την πόλη μας και το κοινό της.
Ζούμε σε μία ομφαλοκεντρική χώρα. Σχεδόν τα πάντα συμβαίνουν στην πρωτεύουσα. Διαφωνούμε γι’ αυτό, το δηλώνουμε, αλλά σπάνια κάνουμε κάτι σε επίπεδο πράξης, ώστε να δηλώσουμε και έμπρακτα τη διαφωνία μας. Εγώ κάθε χρόνο παρουσιάζω τα έργα που ανεβάζω και στην περιφέρεια, όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και τον χειμώνα. Στα Τρίκαλα έρχομαι σχεδόν με κάθε παράσταση που κάνω. Πέρα απ’ τους πολλούς φίλους που έχω στην πόλη σας, με συνδέει και η σχέση που είχα με τον Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος με είχε τιμήσει με τη φιλία του και την αγάπη του.
3. Ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνετε και η μέχρι τώρα απήχηση του κόσμου για την θεατρική παράσταση στις διάφορες περιοχές.
Η παράσταση έχει μεγάλη επιτυχία, και στη Θεσσαλονίκη που έκανε πρεμιέρα και στις άλλες πόλεις. Αυτό όμως που δεν μπορεί ποτέ να μάθει ένας ηθοποιός είναι τι ακριβώς και προσφέρει το έργο του στον κάθε θεατή χωριστά. Ελπίζει πάντα μόνο σε ένα πράγμα: το ποίημα που καταθέτει στη σκηνή, να δώσει τη δυνατότητα σε κάποιο θεατή να φτιάξει το δικό του ποίημα στη ζωή.
4. Το καλοκαίρι θα συνεχίσετε την περιοδεία με αυτό ή άλλο έργο;
Με μία άλλη παράσταση την οποία σχεδιάζω με τους συνεργάτες μου αυτή την εποχή. δεν είναι όμως ακόμη ανακοινώσιμη.
5. Υπάρχουν κάποια άλλα σχέδια που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;
Έχω τελειώσει τα γυρίσματα της πρώτης μου (σκηνοθετικά) ταινίας, τα οποία άρχισαν την περίοδο της καραντίνας. Βασίζεται στο έργο του Α.Π. Τσέχωφ “Γλάρος”. Τώρα βρίσκομαι στο τελικό στάδιο επεξεργασίας της ταινίας και ελπίζω να έχει ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες. Σ’ αυτήν παίζει η Πέγκυ Σταθακοπούλου, ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, η Άννα Μονογιού, ο Άρης Τρουπάκης, η Εύα Καμινάρη και ο Κώστας Κοράκης.
6. Για το τέλος ένα σχόλιο για τους αναγνώστες του trikalaculture.gr
Πάντα θαυμαζω και υποκλίνομαι στους ανθρώπους που παραμένουν στον τόπο τους και δημιουργούν σ’ αυτόν με όσα προβλήματα και δυσκολίες μπορεί να δημιουργεί αυτή τους η επιλογή. Είμαι πιστός στην έννοια της εντοπιότητας και της αυτοχθονίας και τιμώ πάντα όσους πιστεύουν σ’ αυτήν.
