Ο Αχιλλέας Λαζάρου, Σαμαρινιώτης στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1930 στην Ελασσόνα και έφυγε πλήρης ημερών, αφού συμπλήρωσε 93 χρόνια ζωής.
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου ειδίκευσης στην ιστορία και φιλολογία λαών Χερσονήσου του Αίμου και στη συνέχεια διδάκτωρ, συνέχισε, ως υπότροφος του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), τις σπουδές γλωσσολογίας, ιστορίας, εθνολογίας των λαών της Ν.Α. Ευρώπης και Ρουμανο-Αλβανικών γλωσσικών και εθνολογικών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο οποίο μάλιστα ανακηρύχθηκε CHARGE DE COYRS για τη διδασκαλία της Βαλκανικής Ρωμανολογίας και Ρουμανικής Διαλεκτολογίας. Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα αποσπάστηκε στην Ακαδημία Αθηνών ως επιστημονικός συνεργάτης.
Με ιδιαίτερη θέρμη, μαχητικότητα, αλλά και βαθιά γνώση στα εθνικά θέματα και επιστημονική τεκμηρίωση ο ρωμανιστής–βαλκανολόγος Αχιλλέας Λαζάρουυποστήριξε πάντα τα δίκαια του Ελληνισμού. Υπηρέτησε δε ως ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και ως επιστημονικός συνεργάτης στην Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής παιδείας. Υπηρέτησε ως καθηγητής και λυκειάρχης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ως γενικός επιθεωρητής φιλολόγων Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα. Δίδαξε επίσης σε στρατιωτικές σχολές. Πρωτοστάτησε στην ανέγερση του γυμνασιακού διδακτηρίου Δεσκάτης και στην ίδρυση της Λαϊκής Βιβλιοθήκης στον γενέθλιο τόπο του. Συμμετέσχε με εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, πανελλήνια και διεθνή, και έδωσε πολλές διαλέξεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Ενδεικτικάαναφέρεται «Ἡ Άρωμουνική καί αἱ μετά τῆς Ἑλληνικῆςσχέσεις αὐτῆς». Διδακτορική Διατριβή (1976), που μεταφράστηκε στα γαλλικά και εκδόθηκε από το ΄Ιδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου· «Η διπλωματική πλευρά της απελευθερώσεως της Θεσσαλίας» (1981)· «Βόρειος ΄Ηπειρος. Ιστορία –Πολιτισμός» (1990)· «Βαλκάνια και Βλάχοι» (1993)· «Εθνολογικά και Πολιτισμικά Βαλκανικής» (1997)· «Εθνικά θέματα και κρατική ακηδία» (2002)· «Ελληνισμός και λαοί νοτιοανατολικής Ευρώπης, Διαχρονικές και διεπιστημονικές διαδρομές» (2009)· «Αβελτηρίες μεταπολιτευτικές» (2017).
Ο Φ.Ι.ΛΟ.Σ. έχει την τιμή να τον έχει εγγεγραμμένο εισηγητή σε κάποια από τα Συμπόσια Τρικαλινών Σπουδών, που διοργανώνει ανά τριετία, και να φιλοξενεί τόσο τις εισηγήσεις του όσο και εργασίες του στο ετήσιο επιστημονικό περιοδικό «Τρικαλινά», που εκδίδει ανελλιπώς από το 1981. Ο Φ.Ι.ΛΟ.Σ. του απένειμε επίσης το 1995 το «Βραβείο Φιλίας» για τη συμβολή του στην πνευματική ζωή του τόπου.
Τιμήθηκε ακόμη για το έργο του και τη συνολική προσφορά του στην πατρίδα, με το μετάλλιο του Δήμου Τρικκαίων και με το μετάλλιο της Πόλης του Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη). Το 1998 ο Πρόεδροςτης Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Ανάμεσα στις πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία συγκαταλέγονται ο Χρυσός Σταυρός Αποστόλου Παύλου από την Εκκλησία της Ελλάδος και βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών.
Ο Φ.Ι.ΛΟ.Σ. αναγνωρίζοντας την πολύπλευρη δράση και το πολυσχιδές έργο του εκλιπόντος αποτίειφόρο τιμής και εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
