Η Αναστασία Πετσούλα, παρά το ότι τυγχάνει απόφοιτος της Κλασικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από την παιδική της ηλικία ήταν δέκτης μουσικών ερεθισμάτων, αφού ο πατέρας της είναι μουσικός, με αποτέλεσμα η τέχνη της μουσικής να αποτελέσει την δεύτερη φύση της.
Συγκεκριμένα, από την ηλικία των 5 χρόνων της, είχε ακούσματα, όχι μόνο κλασικής μουσικής, αλλά και σύγχρονης. Όταν έφτασε Γ’ δημοτικού, ο πατέρας της ανέλαβε να της παράσχει την διδασκαλία των θεωρητικών μουσικών μαθημάτων, κάνοντας εκκίνηση από την Θεωρία της μουσικής και το σολφέζ. Στην τάξη της Ε’ δημοτικού ξεκίνησε να μαθαίνει φλάουτο στην Μουσική Σχολή Παπαστάθη. Συνέχισε να παίζει φλάουτο υπό την καθοδήγηση αρμοδίου καθηγήτριας μέχρι την τάξη της Γ’ γυμνασίου, ενώ διδάχθηκε την Αρμονία μουσικής από τον πατέρα της, Θανάση Πετσούλα.
Γνωρίζει, επίσης, πιάνο -όσο, τουλάχιστον, χρειαζόταν ως “εργαλείο” της αρμονίας- και βυζαντινή μουσική, καθώς φοίτησε στο Μουσικό Γυμνάσιο Τρικάλων στο οποίο τύγχανε να είναι καθηγητής ο πατέρας της.
Τα Λυκειακά της χρόνια αποτελούν μερική αποστασιοποίηση από τον μουσικό τομέα, ενώ στο φλάουτο ακολούθησε αυτοδίδακτη πορεία.
Ωστόσο, η μετάβασή της στο πρώτο έτος στην Φιλολογία Θεσσαλονίκης έρχεται για να αφυπνίσει και πάλι την μουσική της ανησυχία, αυτήν την φορά στον τομέα του τραγουδιού. Συγκεκριμένα, έλαβε μαθήματα τραγουδιού, τόσο κλασικού, όσο και σύγχρονου με εξαίρετες δασκάλες στο είδος τους. Διδάχθηκε δύο χρόνια σύγχρονο τραγούδι και άλλα δύο κλασικό. Παράλληλα με τα ατομικά μαθήματα τραγουδιού, συμμετείχε και ως χορωδός soprano στην, αξιοπρεπέστατου βεληνεκούς, τετράφωνη χορωδία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό την διεύθυνση του αξιόλογου μουσικού, Πέτρου Μπεκιαρίδη, η οποία συνετέλεσε αρκετές συναυλίες, και πολλές από αυτές ήταν χριστουγεννιάτικες σε συνεργασία με την ορχήστρα του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή της στην εν λόγω χορωδία συνέβαλε στο να διευρύνει ακόμη περισσότερο το μουσικό της ρεπερτόριο, αφού ασχολήθηκε, σε αυτήν, τόσο με κλασικούς συνθέτες όπως Schumann, όσο και με συνθέτες όπως Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. Παρακολούθησε σεμινάρια ορθοφωνίας και σωστής χρήσης του κορμού κατά την διάρκεια τραγουδιού. Συγχρόνως, κατά τα φοιτητικά της χρόνια αποτέλεσε μέλος ενός νεανικού μουσικού σχήματος στο οποίο τραγουδούσε και έπαιζε φλάουτο με κλασικό και σύγχρονο ροκ ρεπερτόριο.
Το ρεμπέτικο τραγούδι δεν αποτελεί ρεπερτόριο “έξω από τα νερά της”, καθώς συμμετείχε σε ρεμπέτικες κομπανίες.
Στην γενέτειρά της επέστρεψε τον Οκτώβριο του 2019. Από τότε, τραγούδησε ελληνικό και έντεχνο ρεπερτόριο σε κάποιες live εμφανίσεις των Τρικάλων, ενώ δειλά-δειλά, αγγίζει και το είδος της jazz, blues και funky υπό την καθοδήγηση του πατέρα της και του βιβλίου της Ιστορίας της μουσικής του Karl Nef.
Δηλώνει ότι ο ψυχισμός της είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την μουσική, γιατί την θεωρεί την πιο αφηρημένη και άυλη μορφή τέχνης, εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες! Υποστηρίζει, όμως, ότι στις μέρες μας, η μουσική γνωρίζει μόνο ευτέλεια και έλλειψη ευκαιριών, πόσο μάλλον σε επαρχιακές περιοχές, γιατί όπως είπε και ο Goethe, ” Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΙΣΧΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ”, ό,τι συνεπάγεται η προαναφερθείσα ρήση.
Εν κατακλείδι, δηλώνει ότι η μουσική -και κυρίως το τραγούδι- ρέει στις φλέβες της και αποτελεί μία οδό έκφρασης, δημιουργίας και υψηλών ιδανικών. Η ίδια δεν δηλώνει μουσικός, γιατί δεν αποφοίτησε σε κάποια σχολή μουσικών σπουδών, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος πρέπει να θεοποιεί ή να υπηρετεί την μουσική, αλλά η μουσική υπηρετεί τον άνθρωπο. Παράλληλα, υποστηρίζει πως ο ψυχισμός της αποτελείται από τρεις βασικές αρχές: 1) την αρχαία γραμματεία και φιλοσοφία, 2) την μουσική και 3) τον έρωτα. Οι δύο πρώτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υμνηθεί ο τελευταίος.
Δείτε το βίντεο στο οποίο δείχνει την συμμετοχή της Αναστασίας Πετσούλα στην χορωδία. Συγκεκριμένα στο 47.50 λεπτό
