5ο ΓΕΛ Τρικάλων: Συμμετοχή στην Πανελλήνια θλίψη με ένα συγκλονιστικά
ανθρωπιστικό κείμενο της μαθήτριάς μας Βακουφτσή Χριστίνας και ένα
άκρως συγκινητικό ποίημα του μαθητή μας στο 5ο ΓΕΛ Τρικάλων
Κωνσταντίνου Φατούρα, εμπνευσμένα από την σιδηροδρομική τραγωδία στα
Τέμπη:
01/03/2023. Τέμπη ή αλλιώς η κοιλάδα του θανάτου όπως χαρακτηρίστηκαν
από πλήθος δημοσιογράφων. Μια ανθρώπινη τραγωδία που συντάραξε
ολόκληρη την Ελλάδα. Δεκάδες νεκροί και άλλοι τόσοι τραυματίες.
Φοιτητές,παιδιά,εργαζόμενοι,ηλ
την λάθος στιγμή σε ένα τρένο που όπως αποδείχτηκε δεν έφτασε ποτέ στο
προορισμό του. Χάθηκε και μαζί του χάθηκαν οι ιδέες, τα όνειρα, οι
σκέψεις οι φιλοδοξίες των ανθρώπων που έτυχε να είναι μέσα σε αυτό.
Ανάμεσα σε αυτούς και φοιτητές, νέα παιδιά που έσβησαν άδοξα,άδικα
πριν προλάβουν να μεγαλώσουν,να χαρούν,να εργαστούν, να ερωτευτούν,να
πονέσουν,να διασκεδάσουν,πριν προλάβουν να ζήσουν. Και έρχεται αυτή η
στιγμή που οι λέξεις δεν φτάνουν για να περιγράψουν τον πόνο,την
θλίψη, την αγανάκτηση, την οργή…τον θάνατο. Στην ιστορία μαθαίνουμε
ότι το 1830 οι υποδομές του ελληνικού κράτους ήταν ακόμα πρωτόγονες
και βρισκόμαστε τώρα σχεδόν δύο αιώνες μετά να συνειδητοποιούμε ότι οι
υποδομές του κράτους είναι ακόμα πρωτόγονες! Τι να πει όμως κανείς
όταν εν έτει 2023 άνθρωποι θυσιάζονται ακόμα στο βωμό του συμφέροντος
και του χρήματος. Πόσο τελικά κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή;
Ως εκπρόσωπος των μαθητών του 5ου Λυκείου Τρικάλων θέλω πρωτίστως
να εκφράσω τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των θυμάτων καθώς και
να τονίσω την ανάγκη να προασπίσουμε και να διεκδικήσουμε τα
δικαιώματά μας ώστε να μην βρεθεί ποτέ ξανά κανείς μας στην θέση αυτών
των ανθρώπων, ώστε να μην ξανά θρηνήσουμε για τον άδικο χαμό νέων
παιδιών, ώστε από εδώ και στο εξής κάθε τρένο να φτάνει στο προορισμό
του. Εύχομαι λοιπόν το τραγικό αυτό γεγονός να αποτελέσει την αφορμή
για να καταλάβουμε όλοι πως έχουμε δικαίωμα στην ασφάλεια, πως έχουμε
δικαίωμα στην ζωή!
Πάρε με όταν φτάσεις!
Δεν είσαι πλέον εκεί
Και εγώ σε βλέπω από το κουτί
Μια ψυχή που χάθηκε σε μια νυκτί
Και τώρα τι;
Η μάνα κάθεται στον καναπέ κ θρηνεί
Το δικό της το παιδί
Τον δικό της φοιτητή
Που η ψυχή του έμεινε στα Τέμπη
Και να γυρίσει πίσω δεν μπορεί
Και τώρα τι ;
Εγώ στέκομαι εκεί
Θεατής
Ποιός είναι εδώ να με παρηγορεί;
Κανείς.
Και ποιός την πήρε την ευθύνη αυτή;
Κανείς.
Και πάλι την πληρώνουμε όλοι εμείς.
Το τίμημα μιας ζωής.
Υπεύθυνες Δράσης: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
Βάσω Μαγγούφη, φιλόλογος 5ου ΓΕΛ Τρικάλων
