Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε στ’ αλήθεια για την ύπαρξη της μουσικής γύρω μας. Η μουσική υπάρχει στη ζωή μας από την ώρα της σύλληψης μέχρι την ώρα της ταφής. Από το καλωσόρισμα στη ζωή και τα νανουρίσματα μέχρι τα μοιρολόγια. Το θέμα είναι πόσο περισσότερο θα την αφήσουμε να μας αγγίξει, να μας συνεπάρει, να μας ευεργετήσει, έτσι ώστε ο καθένας μας να έχει μια μοναδική βιωματική ευκαιρία από τη σχέση του μαζί της.
Η τέχνη του συνδυασμού των ήχων καθαρίζει τη σκέψη, οξύνει το νου, βοηθάει στην ανάπτυξη της ευφυϊας, ευφραίνει την καρδιά, εμπνέει στο καλό, αυξάνει τη δημιουργικότητα, χαρίζει ψυχική ανάταση και ευφορία. Ευεργετικά είναι επίσης τα αποτελέσματά της σε ασθενείς με ψυχικές ασθένειες και όχι μόνο, σε άτομα με ειδικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες.
Οι αρχαίοι λαοί είχαν συλλάβει τη μοναδικότητα αυτής της τέχνης και την είχαν εντάξει μέσα στη βασική εκπαίδευση των παιδιών. Εμείς σήμερα, που εποχή μας είναι πολλαπλώς ανεπτυγμένη, με την επιστήμη και την τεχνολογία να έχουν κάνει αλματώδηπρόοδο, πόσο θα «επιτρέψουμε» να μας χαρίσει τις ευεργετικές της ιδιότητες; Τα ερεθίσματα είναι πολλά: Σχολεία, Ωδεία, Φιλαρμονικές, Κέντρα δημιουργικής απασχόλησης…Αρκεί να το θέλουμε και να το επιδιώξουμε. Δεν είναι πολυτέλεια, όπως λανθασμένα καθιερώθηκε. Είναι ανάγκη απαραίτητη.
Ας εκτιμήσουμε λοιπόν το θείο αυτό δώρο κι ας επιχειρήσουμε την προσέγγισή του. Τα αποτελέσματα θα είναι ορατά και θα δικαιώσουν τον αγώνα και την προσπάθειά μας!!…
